Leśniczówka Zdrużno

Gdyby Gałczyński nie umarł przedwcześnie, to być może zamiast do muzeum w Praniu jeździlibyśmy do leśniczówki Zdrużno. Bo tam chciał zamieszkać na stałe twórca Zielonej Gęsi i Kroniki Olsztyńskiej.

Zdrużno (niem: Sdrusno (1938-45 Eichenborn) to leśniczówka leżąca około 1,5 km na wschód od przystanku kolejowego Karwica Mazurska, 6 kilometrów na południowy-zachód od Rucianego i 22 km na zachód od Pisza.

Leśniczówka Zdrużno to najprawdopodobniej najstarsza zachowana leśniczówka na Mazurach. Drewniana część budynku pochodzi zapewne z I połowy XIX wieku, murowana z późniejszego okresu.

W skład zabudowań wchodzą też zdewastowane stodoła, stajnia, piwnica i wolnostojący piec chlebowy. Całość w otoczeniu starych dębów.

Około 100 m na północ od zabudowań resztki cmentarza z dwoma krzyżami na grobach matki (1856-1878) i dziecka (1870-1876). Krzyże pochodza najprawdopodobniej z huty żelaza w Wądołku, która funkcjonowała w tej mazurskiej osadzie w latach 1779-1880. Ruiny huty wraz z urządzeniami wodnymi służącymi do jej napędzania były atrakcją jeszcze w okresie międzywojennym. Zniszczono je po 1945 roku. Po wojnie z osady pozostała tylko leśniczówka, zwana Jeleni Bór, która rozebrano w latach 90tych XX wieku.

Leśniczówkę w Drużnie w 2004 roku wpisano do rejestru zabytków. Dzisiaj leśniczówka jest w kiepskim stanie. Miała zostać przeniesiona do Rucianego-Nidy, ale na razie nic nie wyszło z tych planów.

Leśniczówkę polubił Konstanty Ildefons Gałczyński. Bywał tam chodząc na spacery z Prania. Chciał w niej nawet zamieszkać na stałe. Realizację tego planu przerwała nagła śmierć poety w 1953 roku.